De schoolpoort

Ik heb een zeer aangename stage achter de rug, de twee weken zijn voorbij gevlogen. Ik vond het twee geweldige weken en ik vind het jammer dat ik nu terug zelf achter de schoolbanken moet zitten. Ik denk wel dat dit een mooie job is. Het is zeker een job die goed te combineren is met een gezin, want je hebt goede uren en je hebt veel vakantie. Ik twijfel nog over mijn verdere studies, maar wie weet misschien kies ik wel voor het onderwijs. Ik denk alleen dat ik meer afwisseling wil in mijn toekomstige job. Maar we zullen wel zien wat het zal worden.

IK GEEF LES

Ik heb gekozen voor een foto van de speelplaats, omdat ik hier het meest heb gewerkt. Dankzij het goede weer heb ik hier het meeste Lo les bijgewoond en natuurlijk ook zelf les gegeven. Juf Lien en ik geven hier les, omdat de sportzaal eigenlijk te klein is om echt te kunnen sporten. Ik ben dagelijks op deze plaats geweest om les te geven, maar ik deed hier ook toezicht tijdens de middagpauze. Het toezicht moest ik dagelijks houden tussen 12u30 en 13u samen met een collega.



Google Maps

Mijn stageplaats is gelegen in de kern van het dorp, wat positief is voor een school. Op nauwelijks honderd meter van de school is er een supermarkt, dit is handig wanneer men na de werkuren nog snel inkopen wil doen. Er is ook een bank,een apotheek, een postkantoor en een bakkerij op wandelafstand van mijn stageplaats. Voor mensen die met de trein pendelen tussen school en woonplaats is het station zeer goed gelegen namelijk op wandelafstand van de school. Een minpunt aan de stageplaats is de parkeergelegenheid, want die is er namelijk helemaal niet.

Stagewerk 1

Ik volg mijn stage in de vrije basisschool van Sint-Joris-Weert. Mijn stageplaats biedt onderwijs aan jongens en meisjes. In de kleuterschool kan een kind terecht vanaf de leeftijd van 2,5 jaar. Men kan in deze school les volgen van het eerste kleuterklas tot en met het zesde leerjaar. Ik heb gekozen voor deze stageplaats omdat ik wel eens wou weten hoe het is om voor een klas te staan.



Een open einde

"Wie bent u?" riep hij. "Wat wilt u van mij?"

De onbekende man naderde Tom,  
"Wie bent u? Wat wilt u van mij?" herhaalde hij met bevende stem. De onbekende man keek recht in de ogen van Tom. "Bart, waarom jij?" vroeg Tom. Zou die ene nacht dan toch gevolgen hebben dacht Tom. "Ik dacht dat je een vriend was" zei Bart."Maar je stak me een mes in de rug." Nu wist Tom het zeker, Inge was zwanger. "Je hebt men leven om zeep geholpen" riep Bart. "Het is niet gegaan zoals je denkt, het had niets te betekenen. We hadden te veel gedronken, maar dat mag ik niet als excuus gebruiken." zei Tom. Bart keek Tom vol haat aan. "Aan loze woorden heb ik nu niets, dit alles is onomkeerbaar! Mijn leven is niet leefbaar meer, nu neem ik wraak op mijn manier." riep Bart. "En Tom, als je de puzzelstukken in elkaar plaats, weet je waar jou leven gaat eindigen!" Tom sloeg bleek uit van angst, dit is het einde dacht hij.

Plotseling kwam Inge het kerkhof op. Ze was Bart gevolgd en had het hele gesprek gehoort. "Bart doe het niet, laat deze stommiteit niet onze levens verwoesten." smeekte ze. "Ik hou van jou, je bent men alles. Laat ons dit kind als het onze opgroeien." Inge zag twijfel in Bart's ogen. "Alstublieft Bart je zal een fantastische vader zijn." Bart viel al huilend in Inges armen."Kom zei we laten we naar huis gaan." vroeg ze. Bart twijfelde één seconde, maar joeg dan toch een kogel door Tom zijn hoofd. Vervolgens viel Tom in de voor hem gegraven kuil. Inge viel op haar knieen bij het lijk neer, terwijl Bart met neer gebogen hoofd het kerkhof verliet.

Studenten porren scholieren aan

De Katholieke Hogeschool Leuven startte in september 2008 een project voor jongeren uit kansengroepen. Met dit project willen ze de jongeren meer kansen geven zodat ze naar het hoger onderwijs kunnen doorstromen. Ze zullen een aantal scholieren van het KA Redingenhof en het Miniemeninstituut trachten te helpen en te begeleiden bij het schrijven van hun GIP. De studenten zullen te werk gaan door het gebruik van een stapsgewijze planning en strikte afspraken met de scholieren.Deze studenten zullen eigenlijk fungeren als rolmodel voor de leerlingen.

Bron: Het Nieuwsblad 

Im Westen nichts Neues

                 

In mijn hoofd bromt en dreunt het onder het gasmasker: ik barst bijna van de hoofdpijn.
Mijn longen raken uitgeput, want ze krijgen altijd maar weer diezelfde hete verbruikte adem:
de aderen aan mijn slapen zwellen op, het lijkt, alsof ik zal stikken.

Im Westen nichts Neues
Erich Maria Remarque, januarie 1929