De onbekende man naderde Tom,
"Wie bent u? Wat wilt u van mij?" herhaalde hij met bevende stem. De onbekende man keek recht in de ogen van Tom. "Bart, waarom jij?" vroeg Tom. Zou die ene nacht dan toch gevolgen hebben dacht Tom. "Ik dacht dat je een vriend was" zei Bart."Maar je stak me een mes in de rug." Nu wist Tom het zeker, Inge was zwanger. "Je hebt men leven om zeep geholpen" riep Bart. "Het is niet gegaan zoals je denkt, het had niets te betekenen. We hadden te veel gedronken, maar dat mag ik niet als excuus gebruiken." zei Tom. Bart keek Tom vol haat aan. "Aan loze woorden heb ik nu niets, dit alles is onomkeerbaar! Mijn leven is niet leefbaar meer, nu neem ik wraak op mijn manier." riep Bart. "En Tom, als je de puzzelstukken in elkaar plaats, weet je waar jou leven gaat eindigen!" Tom sloeg bleek uit van angst, dit is het einde dacht hij.
Plotseling kwam Inge het kerkhof op. Ze was Bart gevolgd en had het hele gesprek gehoort. "Bart doe het niet, laat deze stommiteit niet onze levens verwoesten." smeekte ze. "Ik hou van jou, je bent men alles. Laat ons dit kind als het onze opgroeien." Inge zag twijfel in Bart's ogen. "Alstublieft Bart je zal een fantastische vader zijn." Bart viel al huilend in Inges armen."Kom zei we laten we naar huis gaan." vroeg ze. Bart twijfelde één seconde, maar joeg dan toch een kogel door Tom zijn hoofd. Vervolgens viel Tom in de voor hem gegraven kuil. Inge viel op haar knieen bij het lijk neer, terwijl Bart met neer gebogen hoofd het kerkhof verliet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten